ធ្វើជាឧបករណ៍នៃសន្តិភាព
កាលសង្រ្គាមលោកលើកទី១ បានផ្ទុះឡើង ក្នុងឆ្នាំ១៩១៤ រដ្ឋបុរសនៃចក្រភពអង់គ្លេស លោក អេដវើត ក្រេយ(Edward Grey) បានប្រកាស់ថា “ចង្កៀងបានរលត់ នៅទូទាំងទ្វីបអឺរ៉ុប យើងនឹងមិនបានឃើញចង្កៀងទំាងនោះឆេះឡើងវិញ ក្នុងមួយជីវិតយើងឡើយ”។ លោកក្រេយពិតជានិយាយត្រូវ។ ពេលដែលសង្រ្គាមចប់ មនុស្សប្រហែល២០លាននាក់បានស្លាប់បាត់បង់ជីវិត(១០លាននាក់ ជាជនស៊ីវិល) ហើយមនុស្ស២១លាននាក់ទៀតរងរបួស។
ពេលខ្លះរឿងដ៏តក់ស្លត់ក៏អាចកើតមានឡើង ក្នុងជីវិតយើងផ្ទាល់ផងដែរ ទោះមិនធំ ឬធ្ងន់ធ្ងរដូចសង្រ្គាមលោកក៏ដោយ។ ផ្ទះ កន្លែងធ្វើការ ព្រះវិហារ ឬតំបន់ដែលយើងរស់នៅ ក៏អាចត្រូវបានគ្របដណ្តប់ ទៅចំណុចដ៏គួរឲ្យភ័យខ្លាចនៃជម្លោះ។ ហេតុនេះហើយបានជាព្រះអម្ចាស់ទ្រង់បានត្រាស់ហៅយើង ឲ្យនាំមកនូវការផ្លាស់ប្តូរ ក្នុងលោកិយនេះ។ ប៉ុន្តែ យើងត្រូវពឹងផ្អែកទៅលើប្រាជ្ញារបស់ព្រះអង្គ។ ត្រង់ចំណុចនេះ សាវ័កយ៉ាកុបបានមានប្រសាសន៍ថា “ប្រាជ្ញាដែលមកពីស្ថានលើ នោះមុនដំបូងហៅថាបរិសុទ្ធ រួចមកមានមេត្រីចិត្ត សេចក្តីសំឡូត ចិត្តទន់ ក៏ពេញដោយសេចក្តីមេត្តាករុណា និងផលល្អ ឥតរើសមុខ ហើយឥតពុតមាយាផង ១៨ រីឯផលនៃសេចក្តីសុចរិត នោះបានព្រោះចុះដោយសេចក្តីមេត្រី សំរាប់ពួកអ្នកដែលរកសេចក្តីមេត្រីនោះឯង”(យ៉ាកុប ៣:១៧-១៨)។
តួនាទីរបស់អ្នកផ្សះផ្សាគឺសំខាន់ណាស់ បើសិនជាយើងគិតដល់លទ្ធផលនៃការផ្សះផ្សា។ ពាក្យសេចក្តីសុចរិត គឺមានន័យថា “ភាពត្រូវ ជាមួយព្រះ” ឬ “មានទំនាក់ទំនងដែលត្រឹមត្រូវ”។ អ្នកផ្សះផ្សាអាចជួយស្អាង ទំនាក់ទំនង ឡើងវិញ។ ហេតុនេះហើយបានជាព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលថា “មានពរហើយ…
ការងាកបែរចេញពីជម្លោះ
នៅក្នុងការសម្តែងនូវការគោរព នៅទីបញ្ចុះសពរបស់លោកហ៊ែនរិក អេ ឡូរេន(Hendrik A. Lorentz) លោកអាល់បឺត អាញស្ទាញ(Albert Einstein) មិនបាននិយាយអំពីការប្រកែកគ្នាផ្នែកវិទ្យាសាស្រ្ត ដែលខ្លួនធ្លាប់មាន ជាមួយអ្នកវិទ្យាសាស្រ្តហូឡង់ដ៏ល្បីល្បាញរូបនេះឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់បានរំឭកអំពី “សេចក្តីសប្បុរស” របស់លោកហ៊ែនរិក ជារូបវិទូ ដែលគេបានគោរពស្រឡាញ់ ដោយសារគាត់មិនចេះសាំញំា និងប្រព្រឹត្តចំពោះអ្នកដទៃ ដោយយុត្តិធម៌។ លោកអាញ់ស្ទាញក៏បានមានប្រសាស៍ថា “គេគ្រប់គ្នាដើរតាមគាត់ ដោយចិត្តរីករាយ ព្រោះពួកគេគិតថា គាត់មិនដែលព្យាយាមគ្របសង្កត់មកលើអ្នកដទៃនោះទេ តែគ្រាន់តែបានព្យាយាមធ្វើខ្លួនឯងឲ្យមានប្រយោជន៍”។
លោកហ៊ែនរិកបានបណ្តាលចិត្តអ្នកវិទ្យាសាស្រ្តទាំងឡាយ ឲ្យធ្វើការជាមួយគ្នា ដោយមិនប្រកាន់និន្នាការនយោបាយ ជាពិសេស នៅក្រោយសម័យសង្រ្គាមលោកលើកទី១។ លោកហ៊ែនរិក ក៏បានទទួលពានរង្វាន់ណូបែល ដូចលោកអាញស្ទាញផងដែរ។ លោកអាញស្ទាញក៏បានមានប្រសាសន៍អំពីគាត់ថា “លោកហ៊ែនរិកថែមទាំងបានលះបង់អាត្មាខ្លួនឯង ដើម្បីការងារផ្សះផ្សា មុនពេលសង្រ្គាមបញ្ចប់ទៀងផង”។
មនុស្សម្នាក់ៗនៅក្នុងពួកជំនុំ ក៏គួរតែយកការងារផ្សះផ្សា ជាគោលដៅផងដែរ។ ជាការពិតណាស់ ការប៉ះទង្គិចគ្នាខ្លះ គឺមិនអាចជៀសរួចឡើយ។ តែយើងត្រូវតែមានចំណែកចូលរួម នៅក្នុងការដោះស្រាយ ដោយសន្តិវិធី។ សាវ័កប៉ុលបានបង្រៀនថា “ចូរខឹងចុះ តែកុំឲ្យធ្វើបាបឡើយ កុំឲ្យសេចក្តីកំហឹងរបស់អ្នកនៅដរាបដល់ថ្ងៃលិចឡើយ”(អេភេសូរ ៤:២៦)។ ដើម្បីលូតលាស់ជាមួយគ្នា សាវ័កប៉ុលបានបង្រៀនយើងថា “មិនត្រូវឲ្យមានពាក្យអាក្រក់ណាមួយ ចេញពីមាត់អ្នករាល់គ្នាឡើយ ចូរបញ្ចេញតែពាក្យណាដែលល្អៗ សំរាប់នឹងស្អាងចិត្តតាមត្រូវការ ដើម្បីឲ្យបានផ្តល់ព្រះគុណដល់អស់អ្នកដែលស្តាប់”(ខ.២៩)។…
ការលះបង់ដ៏ក្លាហាន
លោកចន ហាភ័រ(John Harper) មិនបានដឹងថា នឹងមានរឿងអ្វីកើតឡើង នៅពេលដែលគាត់ និងកូនស្រីរបស់គាត់អាយុ៦ឆ្នាំ ឡើងជិះកប៉ាល់ទីតានិច។ ប៉ុន្តែ គាត់គ្រាន់តែដឹងថា : គាត់ស្រឡាញ់ព្រះយេស៊ូវ ហើយមានចិត្តឆេះឆួលចង់ឲ្យអ្នកដទៃស្គាល់ព្រះអង្គផងដែរ។ បន្ទាប់ពីកប៉ាល់ទីតានិចបុកផ្ទាំងទឹកកកភ្លាម ទឹកក៏បានលិចចូលខាងក្នុង។ បុរសពោះម៉ាយ ហាភ័រ ក៏បានដាក់កូនស្រីតូចរបស់គាត់ ក្នុងទូកសង្រ្គោះ រួចចូលទៅក្នុងភាពជ្រួលច្របល់ នៅលើកប៉ាល់នោះ ដើម្បីជួយសង្រ្គោះជីវិតមនុស្សឲ្យបានច្រើនបំផុត តាមដែលអាចធ្វើទៅបាន។ ខណៈពេលដែលគាត់កំពុងចែកអាវសុវត្ថិភាព គាត់បានស្រែកឡើងថា “ស្រ្តី និងក្មេងៗ និងអ្នកដែលមិនទាន់បានសង្រ្គោះ សូមចូលទៅក្នុងទូកសង្រ្គោះមុនគេ”។ រហូតដល់ដង្ហើមចុងក្រោយ លោកហាភ័របានចែកចាយអំពីព្រះយេស៊ូវ ដល់នរណាក៏ដោយ ដែលនៅក្បែរគាត់។ គាត់បានស្ម័គ្រចិត្តលះបង់ជីវិត ដើម្បីឲ្យអ្នកដទៃអាចមានជីវិតរស់។
មានព្រះមួយអង្គ ដែលបានលះបង់ព្រះជន្ម ដោយស្ម័គ្រព្រះទ័យ កាលពីជាង២ពាន់ឆ្នាំមុន ដើម្បីឲ្យខ្ញុំ និងអ្នកអាចរស់នៅ មិនគ្រាន់តែនៅក្នុងជីវិតនេះ តែនៅក្នុងជីវិតអស់កល្បផងដែរ។ ការជួយសង្រ្គោះមនុស្សជាតិ គឺជាបេសកកម្មប្រចំាព្រះជន្មរបស់ព្រះអង្គ។ មានពេលមួយនោះ ពេលដែលព្រះអង្គកំពុងមានបន្ទូលជាមួយអ្នកដឹកនាំសាសនា ព្រះអង្គបានមានបន្ទូលម្តងហើយម្តងទៀតថា ព្រះអង្គបានស៊ូលះបង់ព្រះជន្មព្រះអង្គ(យ៉ូហាន ១០:១១,១៥,១៧,១៨)។ ព្រះអង្គមិនគ្រាន់តែបានមានបន្ទូលប៉ុណ្ណោះទេ តែថែមទាំងបានធ្វើតាមបន្ទូលព្រះអង្គ ដោយបានសុគតយ៉ាងវេទនា នៅលើឈើឆ្កាង។ ព្រះអង្គបានយាងមក ដើម្បីឲ្យមនុស្សទំាងអស់មានជីវិត ហើយឲ្យជីវិតនោះពេញបរិបូរផង(ខ.១០)។-Estera Pirosca Escobar
ទម្លាប់ទី១៣
បទគម្ពីរដែលអាចផ្លាស់ប្រែជីវិតរបស់អ្នក
ប្រសិនបើអ្នកមិនទាន់មានផែនការទន្ទេញខគម្ពីរនៅទេ សូមចាប់ផ្តើមជាមួយខគម្ពីរដែលខ្ញុំដាក់ជូនខាងក្រោមនេះ។ ខ្ញុំបានទន្ទេញ និងជញ្ជឹងគិតបទគម្ពីរទាំងអស់នេះ ហើយបទគម្ពីរទាំងនេះបានធ្វើឲ្យមានការផ្លាស់ប្រែដ៏សំខាន់ក្នុងជីវិតខ្ញុំ។ ខគម្ពីរទាំងនោះក៏អាចផ្លាស់ប្រែជីវិតរបស់អ្នកផងដែរ!
កំណើតថ្មី
១. សេចក្តីសង្រ្គោះ (យ៉ូហាន ៣:១៦)
២. ជីវិតថ្មី (២កូរិនថូស ៥:១៧)
៣. អត្តសញ្ញាណជាកូនព្រះ (១យ៉ូហាន ៣:១-២)
៤.…
ទម្លាប់ទី១២
ការចងចាំព្រះបន្ទូល
ការដាស់តឿនៈ អ្នកដឹកនាំខ្លះបានយល់ឃើញថា ការដែលគ្រាន់តែទន្ទេញចងចាំបទគម្ពីរ អាចនាំឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់សម្រាប់សុខភាពខាងវិញ្ញាណរបស់អ្នក។
មានពេលមួយ លោក ដូវសាន់ ត្រត់ម៉ែន (Dowson Trotman) ដែលជាស្ថាបនិកអង្គការនេវិហ្គេតទ័រ (The Navigators) បានសួរបុរសវ័យក្មេងម្នាក់ ថាតើគាត់ស្គាល់ព្រះបន្ទូលព្រះច្រើនប៉ុណ្ណា។ អ្នកបម្រើផ្នែកសេវាម្នាក់នោះបានឆ្លើយថា ខ្ញុំចងចាំបទគម្ពីរបានចំនួន១៥០០ខ។
លោក ត្រត់ម៉ែន…
ទម្លាប់ទី១១
ការសិក្សាព្រះគម្ពីរសម្រាប់ខ្លួនអ្នក
តើអ្នករីករាយនឹងការសិក្សាព្រះគម្ពីរដោយខ្លួនអ្នកទេ? តើអ្នកពេញចិត្តចំពោះសមត្ថភាពរបស់អ្នក ក្នុងការអនុវត្តន៍សេចក្តីពិតនៃព្រះគម្ពីរ ក្នុងជីវិតរស់នៅប្រចាំថ្ងៃដែរឬទេ? ពេលខ្លះ គ្រីស្ទបរិស័ទព្រងើយកន្តើយ ចំពោះការសិក្សាព្រះបន្ទូលព្រះ ដោយព្រោះតែពួកគេខ្វះវិធីដ៏សាមញ្ញ និងងាយអនុវត្ត ដែលធ្វើឲ្យការសិក្សាព្រះគម្ពីរមានភាពរស់រវើកចំពោះពួកគេ។ ទោះបីយើងជាកូនព្រះក៏ដោយ ក៏យើងមិនអាចចម្រើនលូតលាស់ និងមានភាពពេញវ័យខាងវិញ្ញាណបានទេ លុះត្រាតែយើងបរិភោគនំប៉័ងជីវិតបានទៀងទាត់។
មានអ្នកដឹកនាំគ្រីស្ទបរិស័ទម្នាក់បានថ្លែងថា “ខ្ញុំមិនអាចបញ្ជាក់បានច្រើនអំពីសារៈសំខាន់ និងតម្លៃនៃការសិក្សាព្រះគម្ពីរបានទេ . . .…
ទម្លាប់ទី១០
ការអានព្រះបន្ទូលនំប៉័ងជីវិតជាប្រចាំថ្ងៃ
ការមួយដែលខ្ញុំចងចាំបំផុត កាលនៅខ្ញុំនៅតូច គឺខ្ញុំបានដើរចេញពីគ្រែ ពីព្រលឹមទៅលួចមើលឪពុករបស់ខ្ញុំលុតជង្គង់អធិស្ឋាន និងអានព្រះគម្ពីរ មុនដែលគាត់ចេញទៅធ្វើការ។ ការនោះពិតជាប៉ះពាល់ចិត្តខ្ញុំ យ៉ាងជ្រាលជ្រៅ ក្នុងនាមជាកូនម្នាក់។
ឪពុកខ្ញុំបានអានគម្ពីរសុភាសិត មួយថ្ងៃមួយជំពូក ដោយសារកណ្ឌនេះមានទាំងអស់សាមសិបមួយជំពូក ហើយខែភាគច្រើនមានសាមសិបមួយថ្ងៃ។ ខ្ញុំនៅតែព្យាយាមធ្វើបែបនោះ សម្រាប់ខ្លួនឯងរាល់ថ្ងៃ។ ទោះខ្ញុំមានការសិក្សា និងការអានបទគម្ពីរផ្សេងទៀតក្តី ខ្ញុំតែងចាប់ផ្តើមថ្ងៃនីមួយៗពីព្រលឹម ដោយអានព្រះគម្ពីរសុភាសិតមួយជំពូក។ ហើយខ្ញុំបានរៀនធ្វើបែបនោះ…
ទម្លាប់ទី៩
ការរស់នៅតាមព្រះបន្ទូលនៃជីវិត
ហេតុអ្វីបានជាព្រះគម្ពីរត្រូវបានសរសេរឡើង?
ដើម្បីពន្យល់ អំពីភាពស្មុគស្មាញ នៃគ្រប់គ្រងរបស់មនុស្សឬ? ដើម្បីរិះគន់ទ្រឹស្តី ដែលនិយាយអំពីសេដ្ឋកិច្ចឬ? ឬក៏ដើម្បីបង្រៀនយើង អំពីភាពអស្ចារ្យរបស់តារាសាស្ត្រ?
គោលបំណងជាចម្បងរបស់ព្រះគម្ពីរ មិនមែនដើម្បីប្រាប់យើងថា តើស្ថានសួគ៌មានដំណើរការយ៉ាងដូចម្តេចនោះទេ ប៉ុន្តែ គឺដើម្បីប្រាប់យើងថា តើយើងទៅស្ថានសួគ៌ ដោយរបៀបណា។ ខ្លឹមសារដ៏សំខាន់បំផុតរបស់ព្រះគម្ពីរគឺ ព្រះសព្វព្រះទ័យកែប្រែជីវិតកូនរបស់ទ្រង់ តាមរយៈព្រះបន្ទូល ដោយរៀបចំពួកគេ សម្រាប់ជីវិតអស់កល្បជានិច្ច…
ទម្លាប់ទី៨
ការបញ្ជាក់អះអាងឡើងវិញ អំពីអំណាចនៃព្រះគម្ពីរ
មានជាមនុស្សជាច្រើននៅសម័យនេះ បានវាយប្រហារអំណាចនៃព្រះបន្ទូលព្រះ។ ពួកគេបានបោះបង់ចោលបទគម្ពីរមួយចំនួន ហើយចោទសួរអំពីបទគម្ពីរជាច្រើនទៀត។ តើយើងគួរឆ្លើយតប ចំពោះការវាយប្រហារទាំងនោះ ដោយរបៀបណា?
លោក ឆាលស៍ ស្ព័រជិន (Charles Spurgeon) បានឆ្លើយតបចំពោះសំណួរខាងលើនេះ យ៉ាងដូច្នេះថា “តើយើងត្រូវការពារព្រះបន្ទូលព្រះឬទេ? បើអ៊ីចឹងចូរយើងការពារសត្វតោផង”។ បានសេចក្តីថា ព្រះបន្ទូលព្រះមិនត្រូវការការពារអ្វីនោះទេ។ នៅក្នុងការទទួលស្គាល់អំណាចនៃព្រះគម្ពីរ…
ការមានទំនុកចិត្តខុស
ពីរបីឆ្នាំមុន គ្រូពេទ្យបាននិយាយអំពីបញ្ហាសុខភាពរបស់ខ្ញុំ យ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់។ ខ្ញុំក៏បានចងចំាពាក្យសម្តីរបស់គាត់ ហើយក៏បានចាប់ផ្តើមទៅកន្លែងហាត់ប្រាណ ហើយផ្លាស់ប្តូររបបអាហាររបស់ខ្ញុំ។ មួយរយៈក្រោយមក ជាតិខ្លាញ់របស់ខ្ញុំបានថយចុះ ហើយខ្ញុំក៏ស្រកទម្ងន់ ហើយមានជំនឿចិត្តកាន់តែខ្លាំង។ ប៉ុន្តែ បន្ទាប់មក មានរឿងដែលមិនសូវល្អកើតឡើង ដោយខ្ញុំចាប់ផ្តើមកត់សម្គាល់ អំពីរបបអាហាររបស់អ្នកដទៃ ហើយក៏បានចាប់ផ្តើមវិនិច្ឆ័យពួកគេ។ តើវាមិនគួរឲ្យអស់សំណើចទេឬ នៅពេលដែលយើងរកឃើញប្រព័ន្ធនៃការដាក់ពិន្ទុ ហើយក៏បានប្រើវា ដើម្បីលើកដំកើងខ្លួនឯង ហើយបន្ទាបអ្នកដទៃ។ មនុស្សយើងហាក់ដូចជាមានសភាវគតិ ដែលចូលចិត្តបង្កើតស្តង់ដារដោយខ្លួនឯង ដើម្បីកាត់សេចក្តីថា ខ្លួនឯងជាមនុស្សត្រឹមត្រូវ។
សាវ័កប៉ុលបានដាស់តឿនពួកជំនុំនៅក្រុងភីលីព មិនឲ្យប្រព្រឹត្តយ៉ាងដូចនេះឡើយ។ អ្នកខ្លះបានទុកចិត្តលើការប្រព្រឹត្តល្អតាមសាសនា ឬប្រពៃណីវប្បធម៌ ហើយសាវ័កប៉ុលក៏បានប្រាប់ពួកគេថា បើត្រូវអួត នោះគាត់មានហេតុផលដែលត្រូវអួតច្រើនជាងពួកគេទៅទៀត។ គាត់ថា “បើមានអ្នកណាទៀតស្មានថា ខ្លួនទុកចិត្តខាងសាច់ឈាមបាន នោះខ្ញុំក៏លើសទៅទៀត”(៣:៤)។ តែគាត់ដឹងថា សាវតា និងការប្រព្រឹត្តល្អរបស់គាត់ គឺសុទ្ធតែជា “សំរាម” បើធៀបនឹង “ការស្គាល់ព្រះគ្រីស្ទ”(ខ.៨)។ មានតែព្រះយេស៊ូវទេ ដែលស្រឡាញ់យើង ដោយមិនប្រកាន់ថា យើងជានរណា ហើយក៏បានសង្រ្គោះ និងប្រទានយើង នូវអំណាច ដើម្បីផ្លាស់ប្រែ ឲ្យមានលក្ខណៈកាន់តែល្អដូចព្រះអង្គ។ យើងមិនពឹងអាងកម្លាំងខ្លួនឯង ឬខំសន្សំពិន្ទុដែលគ្មានប្រយោជន៍ទៀតឡើយ។
អំណួតគឺជាអំពើបាប តែការអួត ដោយផ្អែកទៅលើការមានទំនុកចិត្តខុស នឹងនាំមកនូវរឿងដ៏សោកសៅ។ ដំណឹងល្អបានត្រាស់ហៅយើង ឲ្យងាកចេញពីការមានទំនុកចិត្តខុស…